Van ger naar ger

Hallo iedereen vanuit het zonovergoten... maar koude Ulaanbataar.

Na 12 dagen op de prairie zijn we weer terug in de bewoonde wereld. We zijn om te wennen 3 dagen naar een nomadenfamilie in de buurt van UB gegaan. Dit was echt geweldig! We sliepen in een ger (traditionele tent). Van binnen is zo'n ger erg verrassend. Het dak is gemaakt van spijlen met daaroverheen een dik wollen doek. De spijlen en de meubels zijn allemaal beschilderd met vrolijke versieringen. De hoofdkleur is (speciaal voor ons) oranje. Toen we binnenkwamen werd de kachel lekker opgestookt voor ons en werden we ontvangen met de beroemde zoute melk thee. Drie keer raden wat ze voor brandstof gebruiken; gedroogde paarden- en koeienstront. Ik kan je zeggen, na 3 dagen in die lucht begin je aardig naar zo'n keutel te ruiken! Bij de familie konden we mooie wandelingen maken. Het is ongelofelijk dat er zo weinig mensen wonen in dit land. In een omtrek van 50km stonden maar 6 gers. Op een van de dagen hadden we geregeld dat we konden paardrijden op een echt Mongools steppenpaard. Het zijn kleine dieren maar erg vurig en natuurlijk erg koppig. Als wij vooruit wilden, ging hij eten. Als wij links wilden, ging hij rechts. Dit kan natuurlijk ook liggen aan onze overgrote kennis en ervaring met paardrijden. Het paard waar ik op zat had last van wintertenen. Hij wilde absoluut niet met zijn tere voetjes door de sneeuw. Het paardrijden geeft zo'n goed gevoel. Toen we na al die leegte aankwamen bij onze ger, kon ik mij erg goed inbeelden hoe het in de tijd van het Wilde Westen moest voelen om na dagen weer bewoonde wereld te zien. Eenmaal terug bij ons "huis" stond het eten al klaar. Vlees, vlees en nog eens vlees. Voor de mensen onder jullie die niet van vet en lelledrellen houden...het zit er vol mee. Als vegatarier heb je hier ook niet veel te eten.
Omdat de winter net gaat beginnen, slachten veel mensen vee voor de vleesvoorraad. Bij onze familie werd, iedere dag dat wij daar waren, een stier geslacht. Ik kon mijzelf natuurlijk niet inhouden en wilde dat wel eens zien... Niet echt een aanrader. Hij wordt niet eerst verdoofd, maar gelijk de strot afgesneden. Buiten die schokkende beelden om is het wel erg mooi om te zien dat ze alles van dat beest gebruiken. De hele familie is er een hele dag druk mee. 's Avonds gaan we hier met de kippen (die hier overigens nergens zijn) op stok.

Bij terugkomst in UB hebben we een 12daagse tour naar o.a. de Gobi woestijn geregeld. We hadden de smaak goed te pakken. Als transportmiddel voor de tour hadden we een Russisch brik uit de koude oorlog. We gingen op weg met onze chauffeur Tseren de een vriendelijke opa, Chena onze gids, een Noors stel (Darko en Therese) en een Turkse (Mel). Op de eerste dag maakte we kennis met de onvegetelijke wegen. De eerste 50 km waren verhard, maar daarna kwamen de kuilen. Stuiterend hadden we aan het einde van de dag 200km afgelegd. Het landschap is hier zooo mooi. Eindeloze glooiingen bedekt met een gouden deken. Hier en daar liepen wat paarden, koeien, schapen, geiten en kamelen en kon je een ger ontdekken. Op de 2de dag sloeg het noodlot toe. Nadat we met het brik een iets te harde klapper hadden gemaakt in een van de vele kuilen, brak het rechter voorwiel af. Stuiterend kwamen we tot stilstand. Niks aan de hand. We waren gelukkig dichtbij een dorpje (van gers) dus hulp was zo geregeld. Wij werden met een andere bus naar onze ger gereden terwijl de chauffeur de auto ging maken. 's Avonds waren wij bikkels nog een uur met volle maan gaan paardrijden. Hoe geweldig is het om dan ook nog een vallende ster te zien. Elise en Mel bleven bij het vuur en hebben geholpen met het maken van een traditioneel gerecht. Het is zo mooi om te zien en te beleven hoe ze hier leven. Vroeg in de ochtend zijn we gaan kijken naar de grootste waterval van Mongolie die overigens helemaal bevroren was.

De auto was weer helemaal gerepareerd en we konden op naar het volgende avontuur. Na weer een dag vol hotseklotsen kregen we 's avonds weer een andere nationale topper voorgeschoteld, Airag (gegiste paardenmelk). Nu we lekker waren gemaakt met het kleine beetje alcohol (3%) kwamen al snel de flessen bier en vodka op tafel. De avond werd opgeleukt door een optreden van onze chauffeur. Nu we al 4 dagen onderweg waren, zonder een keer te kunnen douchen, begonnen we al aardig te stinken. "Toevallig" waren we bij hotsprings in de buurt. Chena had geregeld dat we daar even konden badderen. Het badhuis waren 4 strandhokjes met 2 baden erin. De wind guurde er met -15 doorheen dus het uitkleden was afzien. Eenmaal in het water was het heeeerlijk. Toen we weer helemaal schoon waren, roken we heerlijk naar ehh... rotte eieren. Rozig van het warme water zijn we naar de oude hoofdstad gereden en hebben we het eerste en grootste klooster van Mongolie bezocht. Het klooster was behoorlijk nieuw. Dit komt doordat ze in 1937, toen de communisten aan de macht wilden komen, veel Lama's (priesters) en monniken hebben gedood. De kloosters werden verwoest.
In de ochtend hebben we afscheid genomen van Darko en Therese. Zij gingen terug naar UB en wij gingen verder naar het zuiden naar de Gobi.
We hadden 's avond de primeur. We sliepen namelijk een keer niet in een ger maar in een "normaal" huis midden in de woestijn. Ze hadden zelfs een centrale verwarming die weliswaar door stront werd verwarmd. In het huis woonden een familie met een opa van 100 jaar!!! Waar al dat vleeseten wel niet goed voor is. Hij vond het maar al te interessant dat wij er waren.

Na de heuvels vol met goudkleurig gras kwamen we meer en meer in de richting van de Gobiwoestijn. Ons volgende huis voor die dag stond op de steppe aan de rand van de zandduinen. Dit gaf een erg mooi uitzicht. 's Ochtends zijn we met een van de nomadenfamilies kameel gaan rijden. We liepen aan de rand van de zandduinen langs een bevroren riviertje. Tussendoor liepen er wat paarden en andere kamelen langs. Ondertussen was onze begeleider aan het jagen. Vanaf zijn kameel zocht hij naar gazelles. Gelukkig kon hij niet goed mikken. We zagen ook nog een vos voorbij schieten, maar die was verdwenen voordat het geweer in de aanslag was. 's Middags na een uitgebreide vleeslunch hebben we de duinen beklommen. Dit was weer een van de topmomenten. Het was wel zwaar om ze te beklimmen, maar de beloning was groot.

Dag 9 kwamen we weer in de bewoonde wereld, Dalanzadgad. De rotte eirerenlucht was alweer verdrongen door een rokerige strontgeur. We waren klaar voor weer een nieuwe douche. De tegenstellingen in de stad zijn erg groot. Aan de rand van de stad staan overal gers en in het centrum grote sovjetflats. Niet echt een pittoresk plaatsje. Na het volgende vleesmaal konden we zeggen dat we alle soorten vlees geprobeerd hadden, namelijk kameel, koe, paard, schaap en geit. Ik heb me zelfs gewaagd aan het bloed en de ingewanden van een kameel. Welliswaar zonder dat ik het zelf wist.

Op de laatste dag reden we weer terug naar UB. Het zou een lange dag in de auto worden. Dit werd nog iets langer. Toen we met een gangetje van 50km gelanceerd werden schrokken we ons kapot! We maakten een scherpe draai naar rechts en de auto kantelde bijna op de zijkant. Nadat we uitgestapt waren, en van de schrik bekomen waren, bleek het rechter wiel weer afgebroken te zijn. Wij kwamen er gelukkig goed van af. Ik had alleen maar een bult op mijn hoofd. De chauffeur begon direct met het repareren en met wat hulp van een familie was het in 1,5 uur gebeurd. Ditmaal konden we verder rijden op 3 wielaandrijving en drie remmen. Met een slakkengang van max. 40km kwamen we om 19uur in UB aan. Eindelijk!!! Ondanks de mechanische problemen was het echt weer een geweldige belevenis. Voor ons was heel Mongolie dat eigenlijk.

Het begon al bij het eerste gedeelte van de transmongolie express.
Vanaf Beijing naar UB duurde het 1,5 dag, maar die zijn voorbij gevlogen. We zaten met een oma uit Mongolie en een Amerikaan in de coupe. De Amerikaan deed vrijwiligerswerk en sprak een aardig woordje Mongools. Het was super gezellig en we hebben wat lessen Mongools gehad. Morgen stapen we in de trein naar Moskou. Dit duurt 5 dagen.

Het is weer een lang verhaal geworden, maar geniet er nog maar van. We hebben alleen Rusland nog maar tegoed.

Groetjes Elise en Marijn