Trekking Annapurna Base Camp

Hoi allemaal,

Daar zijn we weer.... De trekking zit erop en het was in één woord FANTASTISCH!!!

We vetrokken vol goede moed op valentijnsdag de Himalaya in samen met onze gids Mamus. Om 8.00 uur hebben we de bus genomen naar het beginpunt, Phedi. Gelijk 1000 meter klimmen naar 1600 meter. Een goede kennismaking met de trappen van het Annapurna gebergte. Onderweg eet en slaap je in lodges. Het gebied is helemaal ingericht op het toerisme. Gelukkig is het geen hoogseizoen, want ze zeggen dat het dan filelopen is.
Ons eerste doel was om de 4e dag het Annapurna Base Camp te bereiken op 4130m. Per dag hebben we 6 a 8 uur gelopen. Het was echt ontzettend mooi, iedere dag is de natuur en het weer anders. Het ene moment loop je door dorpjes, dan door het bos, tropisch, gras, vlakte, hoge pieken, trappen die reiken tot aan de hemel. Je zou er moe van worden als je eraan denkt. Al die trappen omhoog, maar elke keer als de wolken openbreken, wisten we weer waar we het voor deden. Dat fantastische uitzicht!!
De 4e dag liepen we door de mist naar het basecamp en de hoogte doet wel wat met je. Veel drinken en goed eten. Marijn was aardig van de kaart door de hoogte. Omdat het zo mistig was, kon je geen hand voor ogen zien. Rond 16.00 uur kwamen we aan en zat de hele eetzaal vol met mensen. Erg gezellig!!
In het laagseizoen was er op de basecamp maar één lodge open. Helaas waren alle kamers bezet. Maar de beste man had nog een kamer, zei hij met zijn zaag in de hand. Het slot van een andere lodge werd er gewoon afgezaagd. Echt zo mooi. Nu hopen op een heldere ochtend, maar eerst nog slapen op de hoogte. Dat is echt een aparte belevenis. Je voelt dat je hele lijf moeite heeft om voldoende zuurstof binnen te krijgen en dat maakt het slapen niet echt makkelijk. En we hadden mazzel... het was helemaal helder om 06.15 uur. We zaten in een kom met alle hoge bergpieken om ons heen, WAUW! We hebben de zonsopgang gezien en genoten van het geweldige uitzicht.
Na het ontbijt begon de tocht terug. Het was een zware tocht ondanks dat het naar beneden was. Er was wat lawinegevaar en het begon mistig te worden. Gelukkig wist onze gids de gevaarlijkse stukken. Het begon in de middag te sneeuwen en de hele wereld werd wit. Hoe lager we kwamen begon de sneeuw om te slaan in regen, hmmmmm. Daardoor zijn we een dorpje eerder gestopt dan de planning was. Gelukkig maar want eenmaal binnen, begon het nog harder te regenen. Alleen nu moesten we de 6e dag aardig wat inhalen. Toen we wakker werden was de hele wereld wit en hebben we de halve dag door een witte wereld gelopen. Echt zo mooi!
Dag 8 zijn we om 05.00 uur opgestaan om naar een uitzichtpunt te lopen, Poon Hill. Het was filelopen naar boven, maar het was geweldig! Het was kraakhelder en het uitzicht was super! 180 graden bergen! De foto's volgen, want het internet is hier niet al te snel. Na het mooie uitzicht hebben we ontbeten en verder gelopen naar de warm water bronnen. Het was een heerlijk plekje. We konden sinaasappels uit de tuin plukken. Wat wil een mens nog meer. En niet te vergeten een heerlijk warm bad na een paar dagen zonder warme douche. Jammer dat de stinkkleren daarna weer aan moeten. De laatste dag hebben we vooral in de bus gezeten en genoten van het lokale vervoer.

We zitten nu in Bandipur, een dorpje 100 jaar terug in de tijd. Morgen op naar Chitwan Nationaal Park.

Volgende keer meer.. Groetjes Marijn en Elise vanuit het fantastisch mooie Nepal.