Down under

G'day mates,

How is life "up above"?
Jullie raden het al, we zitten in Australie!!! Na 7 maanden Azie zijn we weer in een westers land. Ik kan je zeggen, we moesten ons wel even aanpassen. We sliepen gelijk in een dorm met vier personen. Een snurkende niet lekker ruikende (stonk enorm) jongen en een meisje die 's nachts d'r scharrel mee naar huis nam. De rest kan je wel raden... We moesten voor het eerst in lange tijd weer boodschapen doen en koken. Geweldig! Het moeilijkste was nog wel hier niet meer hoeft af te dingen. En dat valt nog niet mee met die hoge prijzen! De eerste twee dagen hebben we besteed aan het zoeken naar een auto/ busje. Met al die backpackers stonden er een hoop te koop. We hadden er een aantal bekeken, maar dat waren meer rijdende schroothopen. Niet echt iets waar je 10.000km in wilt rijden. Uiteindelijk hebben we een mooi busje gevonden en hebben we onder het genot van een borrel de deal, met de toenmalige eigenaren Jos en Ivo, beklonken. Onze "Mitsu" had nog wel wat werk nodig, maar na 4 uur garage kon het avontuur beginnen.

250 km buiten Darwin ligt Kakadu National Park, dat grenst aan Arnhem land. "Home sweet home"... Dit is cultureel gezien een erg belangrijke plaats voor de Aboriginals en ook nog eens geweldig mooi. Overal zijn riviertjes en moerasgebieden en om ons heen weinig mensen, overal vogels en... vliegen. In de rivieren zitten de gevaarlijke "salties" (zoutwaterkrokodillen) dus even een duik nemen zit er niet in. Op een van de campings waar we stonden heeft Elise d'r eerste kangaroe gezien!!! 's Ochtends toen we naar de wc liepen stond er een ons op te wachten. We hebben in het park veel mooie wandelingen gemaakt, salties en veel vogels gezien en genoten van de natuur en het uitzicht. Tussen de rotsen hebben Aboriginals, soms vele duizenden jaren geleden, rotsschilderingen gemaakt van allerdaagse bezigheden en van verhalen. Het is erg mooi om dit te zien, maar als je de mensen ontmoet, zijn de meesten maar erg zielig (Als er maar drank is). Na vier dagen zijn we weer verder gereden naar Litchfield National Park. Dit is een park waar een aantal poelen en stroompjes zijn waar je in kan zwemmen. Toen we aankwamen was het zoooo druk dat we zijn gaan zwemmen en naar de kampeerplaats zijn gegaan. Het was eigenlijk niet meer leuk zo druk. Na een avondje sterren kijken, want die zie je hier veel beter dan bij julie, zijn we naar Katherine gereden. Honderden kilometers outback, rechte wegen en dode kangaroes. Saai maar ook wel erg indrukwekkend.

In Katherine zijn we weer naar een national park gegaan waar de rivier hele mooie diepe dalen heeft uitgesleten in het landschap. Toevallig ontmoette we daar twee andere Nedelanders, Marc en Margreet, die we ook al in Kakadu ontmoet hadden. Zij hebben ons meegenomen op een kanotocht door de gorge. Dat was super gaaf, lunchen op een rots met niemand om ons heen en lekker zwemmen in het verfrissende water. Er werd wel gewaarschuwd voor krokodillen... Marc was die dag jarig dus 's avonds hadden wij voor ze gekookt en gezellig geborreld. Heerlijk die VB!!! Elise is hier ok helemaal gelukkig. Na zeven maanden geen wijn hebben ze eindelijk weer overheerlijke wijntjes. En niet van die kleine flessen, maar grote pakken met een tapje van 4L. Wie had dat gedacht dat we door Aussie zouden rijden met een tap in onze auto!

's Ochtends vroeg zijn we weer vertrokken naar Alice Springs, een reis van 1200km. Onderweg kwamen we door Elliott waar ik 10 jaar geleden heb gewerkt. Natuurlijk zijn we daar even gestopt om een biertje te drinken en rond te kijken. Het was net of de tijd er stil had gestaan. Er was niks veranderd. Het was alleen wat meer verloederd. Onderweg zijn we nog een keer gestopt bij "The Devills Marbles", een nationaal park met veel "grind".

Na twee dagen rijden, 1200km verder, zijn we eindelijk aangekomen in Alice Springs waar we een dagje uitrusten voordat we aan de volgende 1000km beginnen naar Ayers Rock.

Dat houden jullie dus tegoed.

No worries and See yaa

Elise en Marijn